Baba Ben Otostoptayım-Yalova,Bandırma/Gönen/Erdek

Artık bahar kapıda, sokaklar cıvıl cıvıl ve yollar giderek kalabalıklaşıyor. Kalın montlar, eldivenler, bereler, atkılar derken iyice bunalmıştık. Tüm kış boyunca evin içinde pas tuttuk ve artık o pası atmanın vakti geldi. Galiba plansız yapılan eylemler bana mutluluk veriyor, çok fazla düşününce olayın büyüsü bozulacakmış gibi hissediyorum. Yaşayarak öğrenmek varken neden her detayı düşünmek zorunda olalım ki? Bakıyorum da insanlar şimdiden yaz tatili için planını yaptı. Biletler alındı, otel rezervasyonları yapıldı, gidilecek restoranların adresi bir yere not edildi. Yani nerede kalacakları, ne yiyecekleri/ne içecekleri belli. Bana biraz garip geliyor bu durum. Neyse. 22 Şubat sabahı uyandığımda bugün bir yere gitmeliyim dedim kendi kendime, ama nereye gideceğim, nasıl gideceğim belli değildi. Hatta cebimde seyahat için uygun miktar dahi yoktu. Ne yapsak, ne etsek derken arkadaşımla konuştuktan sonra kendimi sırt çantamı hazırlarken buldum. Ne de olsa nereye gitmek istediğini bilmiyorsan, hangi yoldan gideceğin fark etmez. Bir kartona Bandırma/Erdek yazıp düştük yollara. Yalova’dan parmak kaldırıp kamyon, tır, taksi derken kendimizi üç saatin sonunda Bandırma’da bulduk. Bandırma’da bir arkadaşımız bizi karşıladı. Var ol Deniz! Bir gece Gönen’de, bir gece de Erdek'te konakladıktan sonra 24 Şubat Cuma günü(bugün) ise geri dönüş vakti dedik. Kartonun arkasını kullanarak bu sefer de Yalova’ya doğru başladık parmak kaldırmaya. Yine kamyon, tır derken son otostop aracımız pırıl pırıl bir Golf oldu. Zirvede bıraktık anlayacağınız. Günümüzde birçok insan otostop ile seyahat etmekten korkuyor. Otostop ile gidiyorum dediğimizde bizler için telaşlanan yakınlarımızı arkada bırakıyoruz. Arkadaş çevremizden gelen delirdin mi, paran mı yok soruları da cabası. Onları da anlamıyor değilim şu zamanlarda kimsenin kimseye güveni kalmadı ne de olsa. Ama, Otostop sandığınız kadar korkutucu bir durum değil. Yolculuk esnasında farklı hayatlara dahil olmak, farklı konulardan sohbet edebilmek korkutucu olmanın aksine oldukça keyifli bir durum. Ayrıca, Tır/Kamyon şoförleri sizlerin düşündüğü gibi pis insanlar değil, sonuna kadar savunurum kendilerini. Yeri geliyor yemeklerini, yeri geliyor sigaralarını paylaşıyorlar. Ek olarak araca binerken ayakkabılarınızı çıkarmanız gerekiyor. Hangimiz arabaya binerken ayakkabılarımızı çıkarıyoruz ki? Bir de kamu spotu verip yazıyı sonlandırıyorum. Korkularınızı Yenin ve Yola Çıkın Yolda Hayat Var. Teşekkür Listesi: Gönen’de bizi ağırlayan Deniz Fışkın ve Fışkın ailesine, Erdek’te bizi ağırlayan Emre Karataş’a, Bizi aracına alan tüm şoförlere ve muhabbetini esirgemeyen herkese teşekkürler.